Gewoontegedrag: zit het al in je genen?

Vraag jij je wel eens af waarom je bepaalde dingen doet zoals je ze doet? Hoe het komt dat je zo op je vader òf je moeder lijkt? En dan bedoel ik niet die kenmerkende neus,  maar de manier waarop je dingen doet, hoe je reageert of de volgorde waarin je handelingen verricht.

Zit gewoontegedrag in je genen of doe je gewoon na?

Veel lichamelijke kenmerken zijn natuurlijk   erfelijk bepaald. De kleur van je ogen, de vorm van je handen, de genoemde neus! Maar hoe zit het dan met gedrag? Zijn er overeenkomsten tussen  jou en je ouders in bijvoorbeeld de manier waarop je loopt, hoe je reageert  op een slecht bericht, zit je met hetzelfde been over het andere als je moeder, heb je voorkeur voor bepaalde smaken?

De kans is groot dat jouw gedrag voor een groot deel bepaald is door je ouders. En dan heb ik het niet alleen over je erfelijke materiaal. Nee,  wat je doet is voor een erg groot deel bepaald door je opvoeders. In veel gevallen dus je ouders. Maar ook als je bent opgevoed door anderen dan je ouders (en er dus geen overeenkomsten zijn in de genen) zijn er vaak gelijkenissen met de manier waarop je opvoeders de dingen doen of deden.

Blijkbaar wordt ons gedrag sterk bepaald door de omgeving. In de eerste jaren van je leven zijn dat voornamelijk de opvoeders. (Voor het gemak heb ik het verder over ouders). Later komen daar allerlei anderen bij. Soms tot ongenoegen van die ouders!

De pubers die “ineens” ander gedrag vertonen dan de ouders gewend waren. “Wat is er toch gebeurd, zo deed je anders nooit” zul je mogelijk herkennen.  Of wel van je eigen ouders, of omdat je het zelf zegt of denkt over je eigen kinderen!

Na een tijdje gaat het wel weer over. Dat is voor sommigen een geruststellende gedachte J

Maar opnieuw komen er anderen die ons gedrag beïnvloeden. We passen ons gedrag moeiteloos aan bij de nieuwe studiegenoten, collega’s, buren, ouders die ook bij school staan te wachten, medesupporters, leden van de Rotary, vakantievrienden enzovoort. En voordat je er erg in hebt, doe je “gewoon” mee.

Hoezo genen? Die anderen hebben niets te maken met jouw genen!  En toch….

Je gedrag wordt voor het overgrote deel bepaald door anderen:

  • je biologische ouders, je opvoeders, je vrienden,
  • mensen in je omgeving waar je dagelijks mee om gaat, zelfs
  • personen die je nooit ontmoet maar die een voorbeeld voor je zijn: muzikanten, sterren op tv, wereldleiders of sporthelden.
  • Mensen die jou wellicht niet eens kennen, maar die we volgen in hoe ze zich bewegen (Michael Jackson met zijn hand in zijn kruis), hoe ze zich sociaal gedragen (let eens op specifieke manier van begroeten onder jeugd), wat voor kleren ze dragen (petje achterstevoren), hoe ze praten (straattaal of juist academisch), welke maniertjes ze hebben (omgaan met elkaar), hoe ze zich uitten (cool, overdreven, ingetogen)

 

Het lijkt er verdacht veel op dat ons eigen gedrag sterk is bepaald door wat we meegekregen hebben, en daarna door onze omgeving. Mooi hè, dat we ons zo kunnen aanpassen…. De automatische piloot werkt perfect. Totdat je zelf regie gaat nemen en heel bewust gaat veranderen waarvan je eigenlijk vindt dat het niet bij jou past.  Leefstijlkompaz geeft je veel oefeningen en tips hiervoor.