Verslag lezing Ger Lodewick, GVA Peize 19-05-2015
Ger Lodewick slaat met zijn nieuwe GVA-lezing “Ontmantel de negatieve kracht van je herinneringen” een andere weg in. Een andere manier om met ziekte, aandoeningen en andere ongemakken om te gaan. Een lezing waar hij, vanuit eigen ervaringen, graag het land mee intrekt om dit belangrijke thema aandacht te geven. Met hart en ziel!
Ger is bekend geworden door zijn boek en lezingen over Orgaandonatie. Vanaf 1996 heeft hij zich ingezet om de gangbare opvattingen over orgaandonaties vanaf een andere kant te belichten.
Hij heeft zelf te maken gehad met reuma (1993) en kanker (2005 en 2007). Hoe hij daar mee om is gegaan (hij noemt het zelf zijn “tumoristische” ervaringen) vormt de basis van deze nieuwe lezing.
Zijn eigen verhaal vertellend neemt hij je mee naar het DNA van je cellen en de magie van het “weten”. Immers, iedere nieuwe cel “weet” niet alleen of het onderdeel is van je longen of van je grote teen, het heeft ook herinneringen die het meegekregen heeft. Alle herinneringen in je totale systeem, tijd en ruimte onafhankelijk, bepalen voor een groot deel hoe je reageert op situaties.
Dat die herinneringen soms behoorlijk negatief zijn, mag duidelijk zijn. Bij de aanwezigen is er veel herkenning in de voorbeelden die spontaan genoemd worden.
Emoties zijn vaak de signalen dat er wat wordt aangeraakt bij je. De vraag is wat? Wat speelt er, op onderbewust niveau, mee waardoor je reageert zoals je reageert? Mogelijk met fysieke gevolgen zoals ziekte, tumoren, kwalen, ongemakken.
Zonder in te gaan op de exacte herinneringen, laat Ger je ervaren dat je in gesprek kunt gaan met je lichaamsbewustzijn. Hoewel ik zelf redelijk nuchter ben, ging ik moeiteloos mee in de mooie meditatie die me bij een aantal programma’s brachten die bij mij op de achtergrond (onderbewuste) meedraaien. Altijd!
Een heerlijke avond. Verrassend. Met kennis, beleving en een workshopachtig gedeelte na de pauze. Integer, ruimte latend voor eigen inbreng en andere meningen. Maar Ger neemt iedereen wel mee naar de boodschap achter wat wij ziekte etc. noemen. Waardoor ik in ieder geval mijn lichaam (nog meer) als mijn beste vriend zie. En beste vrienden vertrouw je, onvoorwaardelijk. Toch?
