Laatst had ik weer zo’n dag. Ik twijfelde aan alles, had hoofdpijn, was geprikkeld en had eigenlijk nergens zin in. Zocht naar excuses om maar niet te doen wat ik eigenlijk van plan was of had moeten doen die dag.
Het vreemde was dat het als een soort reactie kwam op een paar dagen dat alles super goed ging: leuke mensen gesproken, goede afspraken gemaakt, creatief geweest, veel gedaan en met ontzettend veel energie en enthousiasme. Als in een flow, zo zou ik altijd door willen gaan.
Ik heb dit vaker, van tijd tot tijd. Inmiddels ben ik zover dat ik het herken. Niet als het me overvalt, dus op het moment zelf, wel achteraf. Zo’n dag hoort bij het groeiproces. Als er een tijdje dingen goed gaan, gaat dit meestal bij mij gepaard met nieuwe inzichten, nieuwe ideeën, nieuwe plannen. Ik heb er dan gewoon zin in! En blijkbaar heeft dit “denken” dan even tijd nodig om in te dalen. Mijn gevoel loopt iets achter op mijn hoofd. Voordat ik het me ook echt eigen maak, is er blijkbaar deze pas op de plaats nodig.
Groeien, stappen zetten, het gaat bij mij met ups en downs. Ik weet dat groeien buiten de comfort-zone gebeurd. Het is alsof het oprekken van die zone een inspanning is waar ik van moet herstellen. Net zoals je eerst traint, maar pas in rust ontstaat het trainingseffect. Pas als de sporter na de training voldoende rust neemt krijgen de spieren gelegenheid om te herstellen en, het belangrijkste, om zich voor te bereiden op de volgende training!
De spier zal zich voorbereiden door te groeien, letterlijk, om de volgende keer een zelfde inspanning beter aan te kunnen. In trainingstermen heet dit supercompensatie. In de rust ontstaat de groei.
Dus accepteer ik deze off-day. Ik schik me in het feit dat de flow niet voortdurend is. Ik laat gaan, beweeg erin mee. Omdat ik weet dat het nodig is. Omdat ik voel dat ik stappen aan het zetten ben. Een beetje twijfel is nodig om daarna zeker te weten. Hoofdpijn is bij mij dus een seintje dat ik teveel in mijn hoofd bezig ben. Geen zin meer hebben, is nodig om te laten bezinken.
De aanloop naar stappen zetten. Ook hier is er balans. Geen groei zonder oei. Geen flow zonder slow. Als ik het zo bekijk wordt het alleen maar leuker om weer zo’n dag te hebben. Da’s grappig!
Vind je dit interessant? Ik verwijs je ook graag naar onderstaande artikelen:
