Zaterdagmiddag. Ik kom de supermarkt uit en buiten zitten 2 meisjes op de grond tegen een reclamebord. Basisschoolleeftijd. Beide hebben een volledig opengevouwen verpakking van een grote reep chocola voor zich liggen. Minstens 20 blokjes, de ene heeft melk en de andere puur. Onbewust sta ik ze zo maar een paar seconden aan te kijken. Ze grinniken wat als ik ze vraag of ze die helemaal gaan opeten. Het meisje die het eerst tot praten in staat is zegt doodleuk: “Ja hoor, dat vinden we lekker”. Ik kan een verbaasde blik blijkbaar niet verbergen, waardoor ze nog meer naar elkaar giebelen.
Als ik doorloop hoor ik achter me een vrouw zeggen:”Ohhh, lekker hè!”
Waar ik me enerzijds over verbaas en tegelijk ongemakkelijk bij voel is het feit dat het blijkbaar als normaal wordt gezien dat jonge kinderen voor zichzelf repen chocola kopen en dit voor de winkel helemaal opeten. Niet stiekem, niet om eens iets heel bijzonders te doen, nee, gewoon omdat ze dat wel vaker doen. Ik heb echt niet ergens onder een steen gelegen de laatste jaren en ik ben ook geen moraalridder. Ik hou me bezig met gewoontegedrag, in relatie tot gezondheid. Gezond Gewoonte Gedrag dus. En ja, ik weet dat er grote groepen jongeren zijn waar dit dagelijkse kost is. Maar het verontrust me wel.
Gisteren hoorde ik Paul Rosenmöller vertellen over JOGG: jongeren op gezond gewicht, een stimuleringsprogramma van de overheid. Paul maakt zich zorgen over de toename van kinderen met overgewicht en is voorman van dit programma. Ook de gemeente waar ik woon omarmt het landelijke initiatief en heeft net een projectleider aangesteld. Ik weet dat er binnen JOGG zwaar wordt ingezet op sporten. Faciliteer de kids om meer te bewegen. Prima, niks mis mee. Maar 2 (extra?) uurtjes sporten in de week wegen echt niet op tegen deze nieuwe gewoontes en staan in geen verhouding met het aantal extra calorieën.
De vraag is volgens mij dan ook, hoe krijg je het voor elkaar om kinderen te laten beseffen dat het eten van een reep chocola (100 gram is ongeveer 530 KCal.) behalve misschien lekker nou niet bepaald normaal is? En ja, zelfs niet bepaald gezond is, vooruit, het hoge woord is er uit!
Ik zoek naar hoe het kan dat dit voor deze jonge kinderen zo gewoon is. Het kan zijn dat het voorbeeld erg dichtbij gegeven wordt. Apen de kids pa en ma gewoon na. Of mogelijk dat de kindermarketing gewoon erg goed werkt! Of vinden we de individuele vrijheid zo belangrijk dat we ons er als buitenstaander niet (meer) mee bemoeien.
Zonder schuldvraag, zou ik zeggen dat bewustwording ook hier aan de basis staat van mogelijke veranderingen. En daar wil ik wel mijn steentje aan bijdragen.