8 minuten voor de supermarkt…
We wandelden na het avondeten nog even naar de supermarkt. Moesten toch nog de hond uitlaten, dus dan maar een rondje door het dorp. Mijn vrouw had nog een paar boodschapjes, wc papier en zo. Ik besloot om met de hond buiten de Plus te wachten.
In de 8 minuten dat ik daar stond te wachten zag ik de mensen komen en gaan. Een vrouw kwam aanrijden en na 2 mislukte pogingen om de auto pal voor de ingang te zetten gaf ze op en parkeerde aan de overkant. Let wel, dat scheelt 6 meter. Ondanks dat daar alle plek was, reed ze opnieuw achteruit en zette de auto alsnog met de snuit naar de super, enkele plekken verderop. Een tweede vrouw in de auto, wees haar daar nadrukkelijk op. Zuchtend kwamen beide uit de auto.
Een moeder met jonge dochter, ik schat een jaar of 7, kwamen er aan. Dochter huppelend en als een veertje zo licht, moeders duidelijk met overgewicht. Geen gevalletje genetisch bepaald dacht ik oneerbiedig, maar het was wel het eerste wat dit beeld bij me opriep.
Het groepje slungelige pubers met capuchon over de grauwe hoofden deed zich nog voordat ze weg liepen tegoed aan de energy drink en fel gekleurde toverballen oid. Een sneer gevend aan de beide jongens in korte sportbroek die bij hun fietsen stonden. Korte broek kon vanavond, het was nog ongeveer 18 graden, ongekend voor begin april. Na de voetbaltraining gaat zo’n zak chips er wel in….
Worden we hier blij van?
Toen er vervolgens nog een te dikke man kwam aansjokken met zichtbare huidaandoeningen, gevolgd door een vrouw met een rollator, kon ik enkele negatieve gedachten niet onderdrukken. Typeert dit onze samenleving? Is dit waar we met z’n allen blij van worden? Zijn de verruimde openingstijden van de supers gekomen om te kunnen overleven? Stellen we het ‘gemak’ dat we vrijwel niets meer fysiek hoeven te doen en er altijd (gefabriceerd) eten en drinken in de buurt is, boven onze gezondheid?
Wat is er nodig?
Ik vraag me op zo’n moment ook af wat er nodig is om (te) gemakkelijk (en vaak ongezond) gewoontegedrag te kunnen veranderen. Zou het helpen als de super alleen maar superfood zou verkopen? Zou de sportclub de leden ook kunnen trainen in gezonde voeding? Zou het helpen om de mensen die slecht ter been zijn (geworden) een jaar lang stap voor stap, letterlijk, meer te laten lopen en ze zo uiterst langzaam maar gestaag laten wennen aan meer bewegen? En aan meer zelfvertrouwen? Meer onafhankelijkheid?
Gemak dient de mens?
Ik weet dat ik nu kort door de bocht ga. Natuurlijk is het echt niet altijd ‘eigen schuld’ als je gezondheidsproblemen krijgt. Maar doen we genoeg om het te voorkomen? En willen we genoeg om situaties te veranderen? Wellicht zelfs als het niet vanzelf gaat, maar we er iets voor moeten doen?
Gemak dient de mens wat mij betreft lang niet altijd. Gemak zorgt bovendien voor nogal wat gewoontes die, als je ze maar vaak genoeg herhaalt, je gezondheid echt doen afnemen. Is dat een keuze? Vaak wel, ook al is die ook vaak niet bewust.
Persoonlijke bewustwording over wat je doet en wat de mogelijke gevolgen daar van zijn. Dat lijkt me sowieso een eerste stap naar een gezondere samenleving.
Ik hoor graag je suggesties, opmerkingen of verhalen ter nuancering. Vanuit maatschappelijke zorgen en de oprechte wens om bij te dragen aan persoonlijk welzijn waar ik kan.
Openingstijden in de natuur
Wist je trouwens dat de natuur zijn eigen openingstijden kent? Niet alle bloemen bijvoorbeeld gaan op hetzelfde tijdstip van de dag open en dicht. Daar zit soms enkele uren verschil bij de ene soort en de andere. Om de simpele maar vernuftige reden dat de aanwezige insecten niet bij alle bloemen tegelijk kunnen zijn. Zo vergroten de bloemen hun overlevingskansen!
En wat te denken van de bomen en de struiken: de bomen krijgen pas later hun blad dan de struiken dichter bij de grond om er voor te zorgen dat de planten en struiken genoeg zonlicht krijgen om eerst te groeien en te bloeien. Mooi toch. Voor een optimale gezondheid van alles. Zonder morren, rekening houden met elkaar. En het grote geheel.
