Komend weekend zijn we weer uitgenodigd op de verjaardag van een goede vriend. Al jaren is het vaste prik, de zondag voor zijn verjaardag komt een vaste club familie en vrienden langs om te proosten op weer bijna een jaartje er bij.
Heel gezellig natuurlijk, veel lachen, ook wel ontroerende verhalen en bijkletsen over alles wat er gebeurd is sinds de vorige keer dat we elkaar zagen. De gastheer en vrouw zorgen steevast voor een rijke variatie aan eterij en drank.
Eerst de koffie met gebak en chocolaatjes, daarna de drankjes, al dan niet met alcohol met wat te knabbelen: chips, pinda’s, andere zoutjes, toastjes met vis, salades, tapa’s, worst en kaas en ja, zelfs af en toe een bakje met groenvoer. Dat laatste is overigens meer bedoeld voor de kinderen, die nog wel eens snoeptomaatjes, een plakje komkommer of een wortel willen pakken.
Voordat iemand iets kan weigeren staat de soep met broodjes klaar, waarna we weer vrolijk met de koffie, likeur, bier of wijn verder gaan. Op zo’n dag houden we al rekening met wat er komen gaat, zelf thuis eten hoeft niet, behalve ons ontbijt.
Het spreekt natuurlijk van een enorme gastvrijheid, zoals je dat ook ziet in enkele culturen waar het een belediging voor de gastvrouw is als je de aangeboden lekkernijen weigert. En omgekeerd, de gastvrouw dient vanzelfsprekend goed voor de gasten te zorgen met een overmatig aanbod aan eten en drinken.
Of het uit beleefdheid is of om andere redenen, ik eet er altijd te veel. En dat terwijl ik eigenlijk best op mijn eetpatroon let. Blijkbaar is het in deze omgeving lastiger. En hoewel ik ook nu van goede wil ben, zal ik zeer waarschijnlijk ook dit jaar teveel eten en drinken. Ik neem me wel voor om het aanbod om het overgebleven gebak mee naar huis te nemen (“jij kunt het wel hebben”) zal afslaan. De volgende dag maar “balansen” en wat extra aan beweging doen.
Nu ik er over nadenk, merk ik dat het vooral bij deze vriend is dat ik me “overvoerd” voel. Op andere gelegenheden heb ik blijkbaar meer controle over mezelf. Zou het dan toch een soort sociale dwang zijn? Een gewoonte die we elkaar opleggen? Dat plaatst de gezelligheid toch wel in een ander licht.
Ik neem me voor om te genieten van het gezelschap en de hartelijkheid, maar bovendien om met mate te genieten van de aankleding. Een rondje overslaan als de schalen langskomen en gewoon wat langer met mijn glas drinken te doen. “Nee” zeggen, op een vriendelijke manier. Dat lijkt me prima om te doen, beter dan dat we dik voor elkaar gaan zitten worden.
Vind je dit interessant? Lees dan ook mijn gratis e-book >>>>>>>>>>>>