De man was inmiddels 70 jaar. Gebruik makend van zijn pre- en later gewone- pensioen was hij de laatste 8 jaar zoals dat heet “bij huis”. Een leven lang gewerkt. Veel, verschillend werk bij diverse bazen en op diverse plaatsen. Vrijwel altijd eerst een eindje rijden voordat hij op de werkplek was. Lange dagen.
Hij was al jong getrouwd, dat moest in die tijd want hij werd vader. De opvoeding liet hij aan zijn vrouw over, grotendeels althans. Hij was er om te werken. Het is bij 1 kind en 1 vrouw gebleven. Zijn liefde kon hij in zijn werk kwijt.
Hij heeft goede banen gehad, heeft “goed verdiend”. Maar bovenal heeft hij nooit stil gezeten. Zijn handen konden maken wat zijn ogen zagen. Klussen deed hij graag. Thuis en bij anderen. Het technische had ook zijn interesse. Lekker bezig zijn. Ook in de weekenden.
Dat is altijd zo gebleven. Fietsen werd een hobby die hem, naast het klussen, een reden gaf om niet bij huis te hoeven zitten. De laatste jaren gaat hij dagelijks fietsen. Goed materiaal natuurlijk, dat maakt het aangenamer. En geeft toch ook wel een beetje status.
Als hij op zijn fiets zit, bruine armen en benen, strak pak aan, fietsbril en helm op, zou je niet zeggen dat hier een bejaarde rijdt. Want nog niet zo lang geleden werd iedereen die de 60 gepasseerd was toch voor oud en versleten weggezet.
Tegenwoordig ligt dat anders. De groep 55-plussers (tot ver in de 70) wordt gezien als de vitale ouderen. Met geld ook, dus een interessante doelgroep. Marketeers hebben al lang in de gaten dat deze groep niet meer voldoet aan het beeld van “achter de geraniums wegkwijnende oudjes”. Dezelfde marketeers doen er alles aan om juist deze groep te bestempelen als de vitale ouderen (m/v) die na een leven hard werken nu tijd, geld en zin hebben om nog een lange periode van het leven te genieten.
Ze reizen de wereld rond, kopen spullen van goede kwaliteit, genieten van sport, cultuur en lekker eten. En hebben er vaak best wat voor over om dit aangename leventje nog een tijdje te rekken.
Een mooie groep mensen. Ze zijn zich bewust van het eindige maar willen dit zo lang mogelijk uitstellen. Pluk de dag! De basis is natuurlijk vele jaren eerder gelegd. “Van hard werken ga je niet dood”. Vaak was er geen overvloed en was de waardering voor materiële zaken daardoor extra groot. Het is de generatie die voor onze huidige levensstandaard heeft gezorgd, maar daar minder dan hun kinderen de negatieve gevolgen van ondergaat.
Ik behoor zelf (nog) niet tot die groep. Maar ik kijk graag naar oudere vitale medemensen. Blijkbaar hebben ze iets goed gedaan. Willen we niet allemaal gezond oud worden? Vitaal blijven tot op hoge leeftijd? Het is misschien niet zo verkeerd om te zien hoe onze huidige vitale ouderen het tot nu toe gedaan hebben om zo te worden. Over het algemeen hebben ze veel gewerkt. Werk waarbij ze dagelijks een groot deel van de tijd “in beweging” waren. Eten en drinken waren afgestemd op de behoefte. Veel van de dagelijkse dingen die moesten gebeuren deden ze zelf.
Kunnen wij daar wat van leren zonder terug te gaan naar het misplaatste gevoel dat “vroeger alles beter was”? Jazeker!
Meer staan, wandelen en fietsen in plaats van autorijden en zitten en Facebook kijken. Meer bewust zijn van Voeding en wat het lichaam echt nodig heeft dan je laten leiden door reclameslogans. Beseffen dat ziek zijn een signaal is waar je van kunt leren (oorzaak-gevolg) in plaats van wegdrukken door medicijnen. Meer eigen verantwoordelijkheid nemen voor (de gevolgen van) je gedrag in plaats van anderen de schuld geven en eisen dat anderen met oplossingen komen.
Laten we samen gezond, vitaal en gelukkig oud worden. Geen goed einde zonder goed begin. Ik hoop dat mijn bijdragen daar een klein stukje aan bij mogen dragen.
Vind je dit interessant? Lees dan ook “Gelukkig ouder worden”
